Slachtofferrol en acceptatie

Hierboven zing en speel ik Lord I need You van Matt Maher. Een prachtig nummer over hoezeer we God elk moment nodig hebben.

Moederlijke zorg midden in de nacht

Afgelopen week werd de middelste telkens midden in de nacht wakker en was dan voor minstens een uur wakker. Aan mij vaak de taak om hem dan in de schommelstoel te nemen en terug in slaap te brengen (soms deed Ben dit). Wanneer het weer zo'n slechte nacht was, werd ik heel snel boos, op alles en iedereen. Ik wilde zo snel mogelijk weer gaan slapen en mijn kindje stond (voor m'n gevoel) tussen mij en mijn slaap in. Dus werd ik boos: "Ga gewoon slapen, het is donker buiten en ik ben zo moe!" Alles wat ik zei was voor mijzelf, niet voor hem. Hoe vaak was ik midden in de nacht wakker en kon niet zomaar terug in slaap vallen. Hij had dit natuurlijk ook. De oorzaak was duidelijk: we hadden hem te vroeg naar bed gebracht, maar toch voelde het alsof hij het expres deed. Zucht, wéér een uur wakker...

Gebed van overgave

Zoals op de foto te zien is, heb ik een bord hangen boven de eettafel met het gebed "Heer, ik weet dat U alles kunt - ik geef alles aan U & ik vertrouw op U." Dit gebed heb ik vaker gebeden als het moeilijk was en het helpt mij om alles te kunnen geven aan God. Wat steeds terugkomt als thema in mijn leven is acceptatie. Ik vind het supermoeilijk om te accepteren als ik het zwaar heb en het gevoel heb alleen gelaten te worden. Vooral als de nachten slecht zijn, verval ik snel in een slachtofferrol. Ik zou het liefste willen dat Ben een stuk minder zou hoeven te werken, zodat ik dan even kon bijslapen. Of ik zou hulp moeten regelen, zodat de oudste twee even onder de hoede van iemand anders zijn en ik kan slapen met de baby. Tot nu toe heb ik alleen hulp ingeschakeld van buitenaf als ik weg moest voor een afspraak. Hulp vragen aan iemand anders dan Ben vind ik zo moeilijk! 

Liefdevolle mama zijn

Op de meest moeilijke momenten is het beste om te kiezen voor liefde, maar soms lijkt het alsof dat niet lukt. Ik wil zo graag een liefdevolle en empathische Mama zijn, maar dit lukt dan haast niet. Totdat ik probeer het te accepteren. Als ik op de momenten met mijn zoontje midden in de nacht mijn best doe het te accepteren – en het dringt door dat ik mogelijk de hele nacht wakker ben - wordt het ineens zoveel makkelijker om in dat moment aanwezig te zijn. Een nonchalant gevoel is blijkbaar nodig om me over te geven aan de situatie én om alles te kunnen geven aan God. 

Acceptatie

Acceptatie was ook in mijn studententijd een groot thema. Vooral toen ik depressief was en niks te verliezen had, had ik ook een stuk minder faalangst. Depressief zijn is allesbehalve leuk, maar ik heb er wel een bepaalde mindset van geleerd. Hierdoor lukte dan alsnog om bij veel toetsen te slagen. Hoe vaker ik dacht: "Ach ja, ik heb toch niet veel te verliezen. Grote kans dat ik het niet haal." of "Desnoods slaap ik de hele avond niet." hoe groter de kans dat ik de toets wél haal of dat ik sneller kan slapen. Er is dan minder stress, dat is het voornaamste. Ik kan dan beter presteren, omdat ik de lat niet te hoog leg voor mezelf en ik kan beter aanvoelen wat mijn kinderen nodig hebben. 

Overgave

Alles geven aan God, accepteren wat op mij af komt en content zijn met datgene wat ik aangereikt krijg - dat klinkt als perfectie! Toch is het vaak nog onhaalbaar, soms lijkt het onmogelijk. Zal ik echt ooit de moeder zijn die ik wil zijn? Oh wacht... Zal ik ooit kunnen accepteren wie God wil dat ik ben? Zet ik mijn doelen boven de Zijne? Overgave is ook zeker iets waar ik in moet groeien. Als ik mij overgeef aan het moment en aan God, gaat het makkelijker om de situatie te accepteren. Ik had ergens gelezen dat – wanneer we juist iets voor onszelf willen doen – we sneller gefrustreerd raken op onze kinderen. Dit kan dus ook gaan over bijvoorbeeld ongestoord de afwas willen doen. Klinkt wel wat egoïstisch - eigenlijk is dat ook wel zo - maar we mogen ook juist onze zwakte geven, ook wanneer die zo lelijk lijkt, en God kan daar juist iets moois van maken.

Heer, help me alles te geven aan U in overgave en ontvankelijk te zijn voor Uw liefde!

"Jezus heeft mij de enige weg gewezen die leidt naar de Goddelijke Oven van liefde; het is de weg van kinderlijke zelfovergave, de weg van een kind dat, voor niets bevreesd, slaapt in de armen van zijn vader."

- Theresia van Lisieux -

Hieronder vinden jullie mijn zelfgeschreven lied Stars. Dit nummer schreef ik tijdens mijn studie Muziektherapie. Midden tijdens mijn depressie en op weg naar heling. Dit nummer gaat over hoop en dit hoort bij uit de slachtofferrol stappen naar acceptatie toe - en overgave.