Vanaf de geboorte van onze eerste zoon draait ons leven vooral om slaap. We kregen honderd-en-èèn adviezen en uiteindelijk zijn we toch onze eigen weg gegaan, tot aan een familiebed toe. In deze blog neem ik je mee in óns verhaal: over zorgen, slaaptekort, tegenstrijdige adviezen, en wat het betekent om als moeder te leren vertrouwen op je intuïtie. Als anderen het op een totaal andere manier doen is dit ook helemaal goed. We zijn geen experts en doen wat we denken dat ons dient op dit moment. Alles kan ook weer veranderen als het niet meer werkt.
Het lied dat hierboven te horen is zing ik altijd om mijn kinderen in slaap te brengen. Zo bid ik ook gelijk het weesgegroet en leren de kinderen die ook. Mooi om, als de kinderen de tijd nemen om in slaap te vallen, in alle rust een tientje van de rozenkrans te kunnen bidden.
Slaap is superbelangrijk
Slaap is superbelangrijk voor ons. Als we slechte nachten hebben (wat nog steeds regelmatig voorkomt), kunnen we minder goed functioneren. Toen onze oudste nog een baby was, huilde hij erg veel. Toch sliep hij ook vrij veel, en omdat hij op de wakkere momenten helder was, dacht ik dat het wel goed zat.
Totdat we voor het eerst naar het consultatiebureau gingen.
Een onverwachte schok
We kwamen binnen, hij werd gewogen en gemeten, en daarna gingen we naar de kinderarts. Ik schrok zo erg van wat ik hoorde dat ik in tranen uitbarstte! Hij was te weinig aangekomen en gegroeid. Toen viel alles op z’n plek. Hij huilde zoveel omdat hij niet genoeg binnenkreeg.
Vanaf dat moment begon het circus.
De strijd met slaaptraining
Gelukkig kregen we goede hulp van een lieve lactatiekundige — ik wilde heel graag borstvoeding geven — en ook het consultatiebureau dacht mee. Maar de hulp richtte zich vooral op slaaptraining: dat een baby zelfstandig in slaap moet leren vallen, in een eigen bedje. Dit ging heel erg in tegen mijn hele intuïtie.
Ik vond het heel erg moeilijk om me als moeder staande te houden. Vooral omdat alle meningen om mij heen afweken van wat ik dacht dat goed zou zijn voor mijn kind, ook bij familieleden. En natuurlijk is ons kind ook van zijn vader en hij vindt: doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg. Dus onze oudste zoon moest gewoon in een eigen bedje leren slapen. Ik heb letterlijk op mijn handen moeten zitten om niet toe te geven aan mijn drang om hem op te pakken, omdat hij huilde om nabijheid.
Uiteindelijk heb ik na ongeveer zes maanden gezegd: 'We stoppen hiermee.'
Ik gaf volledig borstvoeding vanaf dat punt, en naarmate onze zoon ouder werd, werd het ook veiliger om samen te slapen — hij kon zichzelf omrollen en bewegen. Zo kon ik Ben, mijn man, overtuigen om toch met onze oudste samen te slapen en hem rustig in slaap te brengen wanneer dit nodig was.
De zoektocht naar rust
Na ongeveer een jaar bij ons in bed heeft hij wel een tijd in een eigen bedje geslapen en dat was een hele zoektocht. Hoeveel nachten we wakker zijn geweest en hem terug in slaap hebben geholpen is ontelbaar. Hij slaapt nu af en toe door en is (al) drie jaar.
Uiteindelijk heb ik met mijn tweede vanaf moment één geslapen in ons bed. Af en toe met ziekte in een eigen bedje gelegd, maar er was geen druk of stress met hem neerleggen.
Als jonge moeder had ik graag gehoord: Laat het los. Je baby mag bij je slapen. Hij groeit zelfs sneller. Het is biologisch normaal. Laat tijden los. Vertrouw op je gevoel. Je hoeft niets te forceren.
Het familiebed
Sinds ongeveer een maand hebben we besloten om een familiebed te maken - gewoon een eenpersoonsbed geschoven aan ons grote bed. Dit is echt een uitkomst! Ben hoeft niet meer zijn bed uit en ik kan gewoon naast mijn baby liggen en ik kan er zelf af en toe zijn voor de anderen als dat nodig is.
Samen slapen is geen taboe
Samen slapen met jonge baby’s en kinderen is nog steeds een taboe. En dat vind ik zó schadelijk. In het begin waren we doodmoe. We konden elk moment in slaap vallen, ook als we in een stoel of op de bank zaten met ons kindje slapend op onze borst. Zó gevaarlijk eigenlijk, veel gevaarlijker dan veilig samen slapen in bed.
Als ik toen had geweten wat de veilige manieren zijn om samen te slapen én als de borstvoeding goed liep, had ik het vanaf moment één gedaan.
Herken je dit? Of totaal niet? Deel je ervaring in de reacties! Ik ben erg benieuwd.
Lees vooral ook onderstaande link wat betreft veilig samen slapen, dit geldt wel alleen als je volledig borstvoeding geeft.
Het lied onder deze blog heb ik geschreven over het samen slapen en hoe heerlijk het is en hoe natuurlijk het voelt om met je kinderen te slapen. Het lied heet 'All Together In One Cozy Bed'
Reactie plaatsen
Reacties
Hoi Cecilia, wat herkenbaar! Wij zijn met onze kinderen uiteindelijk ook uitgekomen bij samen slapen. Het heeft bij mij wat langer geduurd dan bij jou, maar onze eerste twee waren best goede slapers. Onze jongste heeft tot een jaar of 6 bij ons ingeslapen. Daarna legden we haar dan in haar eigen bed en als ze 's nachts wakker werd kwam ze weer bij ons.
Nu slapen ze allemaal in hun eigen bedden :)